عرفان در عصر باباطاهر
نویسنده
چکیده مقاله:
در این جستار کوشش بعمل آمده تا به اختصار؛ دورۀ درخشان تصوف و عرفان عصر باباطاهر (سدۀ پنجم) ارایه شود. مطالب مقاله در سه بخش گفته آمده است که عنوان های آن ها به قرار زیرین است: الف)- معرفی شخص باباطاهر و بررسی عرفان و تصوف سدۀ پنجم. این بخش خود در سه قسمت نگاشته آمده است که عناوین آن ها چنین است: 1- معنی عرفات و تفاوت آن با تصوف 20 بیان این نکته که دانش عرفان، دانش شخصی (علم حضوری) است، بنابراین، این دانش نه خطا بردارد، نه قابل انتقال به غیر باشد 3- دورنمایی از عرفان و تصوف از سدۀ دوم و بیان چون و چندی آن در این زمان ب)- معفی باباطاهر عریان و تنی چند از صوفیان و عارفان معاصروی. این بخش در دو قسمت نوشته آمده است: 1- معرفی مشایخی که روش تصوف زاهدانه داشتند. از این فرقه چهار تن از صوفیان سترگ با ذکر برجسته ترین آثارشان معرفی شده اند 2- معرفی عارفانی که مسلک عرفان عاشقانه داشتند، از این دسته نیز به شناساندن چهارتن بسنده شده است. ج)- نتیجه گیری کلی از شیوه های عرفانی عارفان آن زمان. این بخش نیز در دو مرحله نگاشته آمده است: 1- ذکر نمونه هایی از باورهای آن چهار صوفی که روش تصوف زاهدانه داشتند؛ نتیجه گیری و تحلیل باور داشت های ایشان و بررسی زهد و عبادت منفی و مثبت 2- ذکر نمونه هایی از برجسته ترین آثار چهارتن دیگر از عارفانی که هم فکر باباطاهر بودند.
منابع مشابه
زبان عرفان و قدرت در عصر ایلخانان
اساس مقاله پیش رو درباره این سؤال است که ویژگیهای زبان عرفان در قرن هفتم و هشتم شمسی یعنی در زمان حکومت ایلخانان چیست؟ لذا با تأسی به تئوریهای زبانشناختی ویتگنشتاین و تئوری قدرت/ دانش فوکو میکوشد ویژگیهای زبان عرفان در این عصر را توضیح دهد. از نگاه مقاله پیش رو زبان عرفان از تجربیات درونی انسان ناشی میشود و مربوط به حواس ظاهر نیست؛ ولی آثار عرفا به زبان متداول بشری بیان شده است. کوشش ...
متن کاملمرگ اندیشیهای باباطاهر همدانی
یادکرد از مرگ یکی از موضوعات رایج در گستره شعر و ادب فارسی است که شاعران هر کدام بر اساس باور و اعتقاد خود به این موضوع توجه کرده اند. یکی از بهترین شکلهای توجه به پدیده مرگ، برداشتهای عرفانی از آن است که از نگرشهای اندوهبار (رودکی) فلسفی (خیام) و ... آن را جدا می سازد و کسانی مانند باباطاهر، سنایی، عطار و مولوی به آن پرداخته اند. باباطاهر به نام شاعری عارف و تارک دنیا، سرودن از مرگ را دست م...
متن کاملتأثیر باباطاهر همدانی بر سبک عراقی
باباطاهر همدانی، شاعر نامآشنای ادب فارسی در قرن پنجم است که به دلیل متصل نشدن به جریان شعر درباری روزگار خود، و عریان مانند از همه تعلقات دنیوی، آن گونه که بایست در نظام پژوهشهای ادبی ما به او توجه نشده است، هرچند که عامۀ مردم، شعرهای بسیاری را از او به یاد و خاطر خویش دارند. در مقالۀ حاضر، میزان تأثیرگذاری این شاعر را در شعر شاعران پس از خود- به ویژه در دوره سبک عراقی- از سه زاویۀ ترکیب ساز...
متن کاملمرگ اندیشی های باباطاهر همدانی
یادکرد از مرگ یکی از موضوعات رایج در گستره شعر و ادب فارسی است که شاعران هر کدام بر اساس باور و اعتقاد خود به این موضوع توجه کرده اند. یکی از بهترین شکل های توجه به پدیده مرگ، برداشت های عرفانی از آن است که از نگرش های اندوهبار (رودکی) فلسفی (خیام) و ... آن را جدا می سازد و کسانی مانند باباطاهر، سنایی، عطار و مولوی به آن پرداخته اند. باباطاهر به نام شاعری عارف و تارک دنیا، سرودن از مرگ را دست م...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
عنوان ژورنال
دوره 5 شماره 11
صفحات 169- 200
تاریخ انتشار 2000-05-21
با دنبال کردن یک ژورنال هنگامی که شماره جدید این ژورنال منتشر می شود به شما از طریق ایمیل اطلاع داده می شود.
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023